Lieve mensen van Nieuw Alphen,
Ik neem het stokje over van Marja en wil me graag even voorstellen!
Niet echt geworteld
Mijn naam is Jacqueline van den Heiligenberg en ik ben 55 jaar. Ik ben geboren in Nijmegen en heb, mede door het werk van mijn vader, door heel Nederland gewoond. Vinkeveen, Son en Breugel, Zandvoort, Haarlem en ga zo maar door. Hierdoor ben ik niet echt “geworteld”. Ook de psychische problemen waar mijn moeder mee kampte zorgde voor veel onrust binnen het gezin. Mijn moeder heeft verschillende periodes gehad waarin ze te veel dronk en kalmerende middelen slikte. Ik had vroeger maar één droom; hoe kom ik zo snel mogelijk weg van huis. Nog voor het einde van de middelbare school kreeg ik de kans om met een vriendin mee naar Amstelveen te gaan en zo belandde ik op Uilenstede. Na het behalen van mijn HAVO diploma ben ik gaan werken. Eerst schoonmaakwerk, in de horeca en met de hulp van een beetje vaag uitzendbureau kreeg ik de kans om bij Cargill te gaan werken als secretaresse.
De wereld over
Maar ik was enorm onrustig, wilde heel graag reizen en de wereld over. En precies in dat jaar ging KLM een samenwerking aan met North West en hadden ze heel veel cabinepersoneel nodig. Na een brief en een gesprek vloog ik na 3 maanden voor het eerst naar Canada. Na 2 jaar was ik Business Class Stewardess en vloog ik alleen maar lange vluchten. Ik kan meteen alle vooroordelen van het vak stewardess ontkrachten. Er is weinig glamour en er moest enorm hard gewerkt worden. Maar ik heb wel hele mooie dingen gezien en beleefd. Na 5 jaar was ik totaal oververmoeid. De tijd dat ik niet vloog en thuis was, sliep ik alleen nog maar. Ik had inmiddels alles wat ik wilde zien, kunnen afvinken en ben voor KLM op het computercentrum gaan werken.
Millennium bug
Dit was in 2000, het jaar van de zogenaamde millennium bug. Heel de wereld zou instorten omdat alle computersystemen het zouden gaan begeven, of in ieder geval een groot deel of…. Bij KLM werkte ze toen nog met een mega oud mainframe en dat draaide rustig door om 1 minuut over 12, 1 januari 2000. Wel wilde ik heel graag binnen de ICT gaan werken met internet. Websitebeheer leek me toen heel erg spannend. Helaas deed KLM er heel lang over voordat ze die overstap gingen maken, dus ging ik mijn heil weer ergens anders zoeken. Eerst bij de Zaak (MKB ondersteunend bedrijf van de ING) en later bij de Metropole IT Group (waar ik ook de vader van mijn twee kinderen leerde kennen). In 2003, vlak voordat mijn zoon werd geboren, ging het bedrijf waar mijn toenmalige vriend en ik werkten, failliet ten gevolge van het barsten van de hele internetbubbel. We hebben toen samen met enkele andere collega’s nog een doorstart gemaakt, maar dat is nooit meer goed van de grond gekomen.
Medisch experiment hoortesten
In 2006 werd ons tweede kind geboren. En op een bijzondere plaats, namelijk in Voorschoten, de eerste gemeente in Nederland die meedeed aan de Neonatale gehoorscreening van het RIVM. En bingo, onze dochter bleek doof te zijn. Voordat ik het wist zaten we vast in wat achteraf bleek een nieuw medisch experiment. Hoortesten, onderzoeken, hoortoestellen, nog meer onderzoeken met als einddoel het plaatsen van een cochleair implantaat, een zeer geavanceerd gehoorapparaat die mijn dochter weer horend zou maken. Hoe dat verder afgelopen is, daar wil ik nog wel een keer presentatie over geven, maar ze is allesbehalve horend geworden. In 2008 heb ik een oudergroep opgericht om ouders met een doof of slechthorend kind te voorzien van informatie die ze vanuit ziekenhuizen, instellingen, RIVM, UWV, de Zorgautoriteit, het Zorginstituut, de schoolinspectie en ga zo maar door, niet krijgen. In 2013 heb ik samen met mijn huidige vriendin een stichting opgericht.
Hetzelfde patroon in 2020
Toen Corona kwam zag ik hetzelfde patroon zich ontvouwen, wat ik met mijn dochter had meegemaakt, dus dat hele experiment hebben wij zo veel mogelijk aan ons voorbij laten gaan. Ik raakte onmiddellijk mijn baan op Schiphol kwijt en kwam zonder bron van inkomsten thuis te zitten. In die periode ben ik begonnen met de verkoop van handwerkgaren op de markt in Rotterdam. Ondanks Corona mocht ik daar elke week komen staan. Wij zijn met de stichting 3 jaar lang druk geweest met vooral dove jongeren om ze goed mogelijk door de lockdowns, avondklok en vooral eenzaamheid heen te helpen. Als we ‘s avonds niet op pad waren voor een crisis, dan hadden we wel het huis vol kinderen die hun schoolwerk kwamen maken. Ze konden natuurlijk het online onderwijs helemaal niet volgen vanwege hun doofheid. We hebben een zomerkamp achter in de tuin gehouden en zijn tussen 2 lockdowns door met een groep van 13 naar Ameland geweest. Tijdens Corona zag ik al dat de situatie voor deze kinderen na Corona alleen nog maar slechter zou worden. En helaas worden we daar dagelijks nog mee geconfronteerd.
Nieuw Alphen
In Coronatijd, kwam ik de website van Nieuw Alphen tegen en ben ik naar een Ontmoetingscafé gegaan. Het was heel fijn om gewoon, zonder te hoeven opletten, over allerlei onderwerpen te kunnen praten. Om mijn steentje te kunnen bijdragen zit ik nu bij domein Voedsel omdat ik lokaal en gezond voedsel enorm belangrijk vind. Om dat te kunnen behouden, is het nodig dat er zo’n domein bestaat.
Afgelopen winter zijn we ook begonnen met het breicafé. We breien gemiddeld 2 avonden per maand samen. Ik vind dat supertof om te doen. Ik hoop dat we in september weer met een groep kunnen starten. Verder ben ik niet bij heel veel activiteiten om de simpele reden dat ik er geen tijd voor heb. Maar zoals jullie uit het bovenstaande wellicht wel kunnen opmaken heb ik heel veel kennis op het gebied van kinderen met beperkingen en allerlei instituties, regels en wetgevingen en mochten jullie dat ooit nodig hebben, wil ik dat graag met jullie delen.
Het stokje wordt doorgegeven aan
Daar wordt nog even over nagedacht, jullie zien het de volgende nieuwsbrief!