Wat een eer om de eerste te mogen zijn in de rubriek ‘Onze leden’, in deze allereerste nieuwsbrief en op de website van Nieuw Alphen. Jullie kennen mij als coördinator van domein gezondheid, waar ik mij met heel veel enthousiasme voor inzet. Maar wie zit er achter de coördinator?
Achter de coördinator
Mijn naam is Marjo, getrouwd met Vincent, moeder van drie volwassen kinderen. Sinds 1 januari 2000 voer ik mijn eigen praktijk voor natuurgeneeskunde, waar ik gebruik maak van verschillende technieken: zoals Shiatsu, ooraccupunctuur, cranio sacraal, holistic pulsing en kristallen stemvorken – prachtige instrumenten die helpen de frequentie te verhogen.
22 jaar praktijkervaring heeft mij geleerd dat je alles qua studies en kennis uit de kast kunt trekken, maar het meest belangrijk is: liefdevolle aanraking, gezien en gehoord worden.
Mijn passie
Mijn grote passie is: walvissen. In 2006 ging ik voor de eerste keer op reis om met dolfijnen te zwemmen. Vanaf het allereerste moment dat ik overboord gleed, was ik gevangen in de magische onderwaterwereld. Herinneringen, herkenning, ontroering, alles kwam voorbij. Op de tweede dag lag ik – tot mijn verrassing – ineens tussen een grote groep walvissen. Er zijn geen woorden voor om te beschrijven hoe dát voelt. Dolfijnen willen spelen, gek doen, keihard zwemmen.
Walvissen voelen als een oma met thee en koekjes. Het gevoel van: kom maar bij me liggen, ik zal voor je zorgen, alles komt goed. Onvoorwaardelijke liefde.
Als de dag van gisteren herinner ik mij hoe ik in het oog van een grote walvis keek en de hele wereld daarin weerspiegeld zag. En ik wist: als er geen mensen waren die me dierbaar zijn, zou ik voor altijd bij de walvissen blijven. Ik was thuis.
Een droom die uitkwam
Sindsdien zwem ik – en gelukkig gaat Vincent meestal mee – overal ter wereld met walvissen. Onze laatste reis was in 2019: Tonga, waar we acht dagen het water op gingen om met bultruggen te zwemmen. Dat was echt een droom die uitkwam.
Ongelooflijk om te zien hoe zulke grote dieren zich hoog uit het water opheffen, omdraaien en zich vervolgens met een grote plons in het water laten vallen. Verbazingwekkend hoe ze met één klapje van hun staart verdwijnen in de diepte. Hoe ze heel lang onder water liggen te rusten en dan ineens naar boven komen om adem te halen.
Ontroerend mooi, dat wij een pasgeboren bultrug van dichtbij mochten zien, die al wiebelend naar boven zwom om adem te halen. Het vertrouwen van de moeder, dat wij daarbij aanwezig mochten zijn.
Heimwee in het kwadraat
Ik schrijf over walvissen en ben bezig podcasts over mijn walvisreizen op te nemen. In het dagelijkse leven word ik heen een weer geslingerd tussen het aardse leven en het zeeleven. Het kan pijn doen wanneer ik er niet aan toekom om over walvissen te schrijven. Dan mis ik de verbinding met de walvissen. Nog meer pijn doet het wanneer ik lang bij de walvissen vandaan ben, zoals de afgelopen jaren. Heimwee in het kwadraat.
Grote wens
Het is mijn grote wens om bij walvissen in de buurt te wonen, bij ze te zijn, onderzoek te doen en een plek te creëren waar ze veilig zijn. Voor orka’s en dolfijnen die in gevangenschap hebben geleefd en al het andere getraumatiseerde zeeleven. Dit zou zomaar Noorwegen kunnen zijn. Maar elke andere plek is goed.
Hoe mooi ik mijn werk ook vind en hoe belangrijk het neerzetten van een nieuwe maatschappij ook is, als de walvissen mij roepen, dan ga ik.
Jouw verhaal hier?
Vind jij het ook leuk en belangrijk om je voor te stellen? Of heb je een mooi verhaal om te delen? Stuur dan een bericht naar info@nieuwalphen.nl.