Hallo allemaal,
Mijn naam is Marja van Zanten. Ik denk dat de meesten mij wel kennen van de winkel of van het ontmoetingscafé, want ik ben al een tijd bij Nieuw Alphen . Eerder was ik al gevraagd om iets te schrijven over mezelf door mijn naamgenoot Marja O, maar schrijven is eigenlijk niet mijn ding en nu dus wel…
Naar huis als de lantaarnpalen gingen branden
Ik ben geboren in Rotterdam op 7 april 1952. Toen ik ongeveer 3 jaar oud was verhuisden we naar Rotterdam Schiebroek waar ik vooral door het buitenspelen een heerlijke jeugd heb gehad met veel vriendjes en vriendinnetjes. Tikkertje, tollen, knikkeren, diefje spelen, etc. etc. We speelden zo lang mogelijk tot we weer naar huis moesten als de lantaarnpalen gingen branden.
Nooit vergeten
Na de lagere school ging ik naar de Mulo en volgde daarna een opleiding tot Medisch analist aan het Van ’t Hoff Instituut. Mijn stage liep ik in het Sophia Kinderziekenhuis, waar ik veel tragische dingen heb meegemaakt waar ik moeilijk tegen kon. Je kreeg toen wel een opleiding maar begeleiding om met heftige situaties om te gaan ontbrak. Vele namen van kinderen( die het helaas niet hebben gered) zal ik nooit vergeten.
Mijn opleiding heb ik afgemaakt met het idee dat het in een ‘gewoon’ ziekenhuis positiever zou verlopen omdat de patiënten ouder zijn. Hopelijk hoefde ik dan in het weekend me geen zorgen te maken of een kind het weekend wel of niet zou overleven.
Nachtdiensten in het ziekenhuis
Na mijn opleiding kreeg ik een vaste baan bij het Eudokia Ziekenhuis, wat inmiddels allang niet meer bestaat. Wat mij bij blijft zijn de nachtdiensten die ik (en ook de anderen die dienst deden) alleen draaide. Daarbij moest je ’s avonds door het aardedonker je weg zien te vinden naar de apotheek in de tuin van het ziekenhuis (waar we ook dienst voor deden). Het heen en weer lopen en het daar alleen binnen komen (in het donker) vond ik niet fijn. Iets wat tegenwoordig niet meer zou mogen.
Tijdens de nachtdienst leerde ik ook patiënten kennen, die ik regelmatig moest prikken. Het raakte me als het met deze patiënten slecht ging , waardoor ik wederom met de eindigheid van het leven werd geconfronteerd.
Een aantrekkelijke jongeman bij dansles
Ik leerde Leo kennen op dansles. Een aantrekkelijk jongeman die mijn danslessen nog leuker maakte. In 1973 zijn Leo en ik getrouwd. Destijds was ik voor een jaar kostwinnaar doordat Leo nog studeerde op de HTS. Ik veranderde van werk en ging nu naar het lab van het Oogziekenhuis in Rotterdam. Daar heb ik het echt naar mijn zin heb gehad. Geen nachtdiensten en geen ellende…. Tenminste, ik merkte daar weinig van en ‘t was onderling erg gezellig. Zes weken voor de geboorte van onze oudste zoon Jeroen ben ik daar gestopt met werken. Toen Jeroen 2 maanden oud was zijn we verhuisd naar ons eerste koophuis in Alphen aan den Rijn. Vanaf toen ben ik huisvrouw geworden. We kregen daarna nog 2 prachtige kinderen: Freek en Linda.
Vanaf dat Linda 4 jaar was ben ik parttime gaan werken bij peuterspeelzaal ’Het Geitje’ . Dit heb ik 6 jaar met veel plezier gedaan. Daar tipte één van de moeders mij op een vacature bij de poli KNO in Ziekenhuis Rijnoord en ik besloot daarop te solliciteren. Een goed besluit, want ik heb daar 25 jaar met veel plezier gewerkt.
Avonturen met Elza
In mijn vrije tijd ben ik gaan paardrijden. Ook Linda en Leo klommen regelmatig op een paardenrug en we deelden het plezier daarin. Jarenlang hebben we ons paard Elza gehad, waar we ook veel plezier maar ook veel avonturen mee hebben beleefd. Het was het valste paard dat ik ooit heb gekend. Toen we haar kochten hadden ze wel verteld hoe ze was en hoe ik dan moest reageren. Maar ik dacht, er anders over: ”dat als we haar goed zouden behandelen , ze wel zou veranderen”. Want ja, ze beet of deed een poging daartoe of probeerde je plat te drukken tussen haarzelf en de stalmuur. Maar oh, wat kon ze mooi lopen. We wisten er uiteindelijk goed mee om te gaan.
Wil je nog eens sappige verhalen horen, vraag me hier dan naar. Met heel veel moeite is het voor ons wel beter gegaan met Elza, maar voor anderen bleef ze een draak en sommigen durfden haar niet eens te voeren of haar uit de stal halen of op het land te zetten, ook al deed je het 10x voor.
Hondentraining
Naast paarden heb ik ook veel hondentraining gedaan met alle honden die we hebben gehad. Met Gos alleen gehoorzaamheid. Ons hondje Billy was erg talentvol en we wonnen op wedstrijden veel prijzen voor Behendigheid, Gehoorzaamheid en Flyball. Onze Spaanse hond Mesi bleek andere interesses te hebben dan trainen en heeft mij heel wat grijze haren bezorgd. Dan denk je dat je honden kunt trainen en eindig je tijdens meerdere wandellingen wachtend op of zoekend naar je weggerende hond, die vrolijk achter alles aanging wat bewoog en daar ook alle tijd voor nam. Met Fleurtje doe ik nu Combi-sport (combinatie van Behendigheid / Gehoorzaamheid)
Andere vrijetijdsbesteding
Nu vind ik het fijn om lekker in mijn eigen tuin bezig te zijn. Het zou een moestuin moeten zijn, maar ondanks al mijn inzet is er weinig moes te vinden, helaas. Voor de Zonnebloem doe ik nog bij één cliënte bezoekwerk en sinds kort zit ik weer op een bridgeclubje voor de gezelligheid. Leo en ik zijn tijdens het kampeerseizoen ook vaak te vinden bij onze caravan die een vaste seizoen plek heeft. We vinden het heerlijk en ontspannen om daar te zijn. Alhoewel, qua ontspannen is Leo zich ook daar veel aan het inspannen met het klusteam en in het bestuur. Ik zit daar bij de ’Groenploeg’.
Voor mijn moeder heb ik samen met Leo de laatste 5 jaar van haar leven gezorgd. Ik heb haar uit een verpleeghuis in Rotterdam naar Koudekerk a/d Rijn gehaald, waar ze heel goed is verzorgd en zelfs 100 jaar geworden.
Nieuw Alphen
Bij Nieuw Alphen waarderen we de verbondenheid en de zangavonden waar iedereen (ook zonder talent) mag meezingen. Ik voel me daar dus als een vis in het water.
Ik geef de pen door aan…
Graag geef ik de pen door aan Leen Buitelaar